δον Κιχώτης τ. Ζώων ΙΙ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ II:

ΟΠΟΥ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΤΑΙ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΟΥ ΧΟΥΑΝ ΝΤΡΑΓΚΟ ΠΟΥ ΤΟΥ ΑΛΛΑΞΕ ΤΗ ΖΩΗ

Ο Χουάν Ντράγκο είδε ένα όνειρο στο οποίο ο ίδιος του ήταν σε μια μεγάλη πεδιάδα περιτριγυρισμένος από ζώα, όλα κοιτούσαν προς αυτόν και του μιλούσαν.
- Όταν οι άνθρωποι –είπε ένα κουνέλι- συγκεντρώνονται σε μια γιορτή, οι μάγειρες ζεσταίνουν σε καζάνια τα νεκρά μας σώματα, με νερό, λάδι και αρωματικά βότανα. Μετά τα τοποθετούν σε πιάτα, τα πάνε σε μια τραπεζαρία και άλλοι άνθρωποι τα τρώνε, με όρεξη και ανάμεσα σε αστεία, γέλια και καλό κέφι. Δε σκέφτονται ότι για να έχουν την ευχαρίστηση να φάνε τα σώματά μας, ένας χασάπης έκανε να υποφέρει ένα ζώο, το σκότωσε, του αφαίρεσε το αίμα, το έγδαρε, το ξεκοίλιασε και το τεμάχισε. Η ευχαρίστησή τους είχε κόστος το θάνατό μας, αλλά αυτό δεν τους ενδιαφέρει, εκείνο που τους ενδιαφέρει είναι ότι τα σώματά μας μαγειρεμένα έχουν καλή γεύση. Έτσι είμαστε θύματα των βάναυσων ευχαριστήσεων των ανθρώπων.
- Εμάς -συνέχισε ένα άλογο- μας αναγκάζουν να τρέχουμε και να πηδάμε και αυτό μας προκαλεί ατυχήματα, και όταν πια δε χρησιμεύουμε, μας σκοτώνουν και πουλούν τα πτώματά μας στους κρεοπώληδες και μετά τα εστιατόρια δείχνουν στους δρόμους φωτογραφίες με κρέατα κυκλωμένα από πατάτες, λαχανικά και σάλτσες για να προκαλέσουν την όρεξη των ανθρώπων. Έτσι γινόμαστε θύματα μιας μακάβριας διαφήμισης.
- Εμάς -είπε μια φοράδα- μας κρατάνε εγκύους 6 με 7 μήνες σε ένα μικρό μέρος όπου μόλις μπορούμε να κινηθούμε και πρέπει να στεκόμαστε συνέχεια στα πόδια μας γιατί μας βάζουν πλαστικές σακούλες για να συλλέγουν τα ούρα μας και μας αφήνουν να περνάμε μεγάλη δίψα γιατί όσο πιο πυκνά είναι αυτά τόσο περισσότερη αξία έχουν για το φάρμακο Πρεμαρίν που γίνεται από ούρα εγκύων αλόγων και είναι ένα υποκατάστατο οιστρογόνων που έχει το πλεονέκτημα να μειώνει τα συμπτώματα της εμμηνόπαυσης αλλά προκαλεί καρδιακές προσβολές και την αύξηση κατά 70% του κινδύνου εμφάνισης καρκίνου του μαστού μετά από 9 χρόνια χρήσης. Το να στεκόμαστε συνεχώς στα πόδια μας προκαλεί ανωμαλίες στα πέλματα. Με αυτό τον τρόπο γινόμαστε θύματα της ανθρώπινης ιατρικής.
- Εμάς οι κυνηγοί –είπε ένα ελάφι- μας ψάχνουν στα λιβάδια και όταν μας βρουν μας πυροβολούν για να μας σκοτώσουν. Τρώνε τα πτώματά μας και βαλσαμώνουν τα κεφάλια μας που τα βάζουν στους τοίχους σαν τρόπαια, γυαλίζοντας τα κέρατά μας. Έτσι είμαστε θύματα του βάρβαρου αθλήματος του κυνηγιού.
- Εμάς –είπε ένας βίσωνας- μας αρέσει να ζούμε κοντά στα ποτάμια και στα ρυάκια αλλά στους ανθρώπους τους συμφέρει να μας κρατάνε φυλακισμένους σε μικρούς στάβλους όπου μας πιάνει υστερία και γινόμαστε επιθετικοί. Ακόμα οι επιστήμονες που δεν έχουν ηθική μας τροποποίησαν γενετικά για να καταφέρουν να είναι τα δέρματά μας μαύρο, άσπρο, γκρίζο ή γαλαζωπό χρώμα, αλλά αυτή η τροποποίηση μας προκάλεσε παραμορφώσεις και ελαττώματα και έτσι, για παράδειγμα, οι άσπροι βίσωνες είναι κουφοί. Όποτε θέλουν οι άνθρωποι μας σκοτώνουν και με το δέρμα μας φτιάχνουν ρούχα. Έτσι γινόμαστε θύματα της επιδειξιομανίας τους.
- Όταν εμείς συμπληρώνουμε δέκα μέρες στη ζωή –είπε ένα προβατάκι του Αφγανιστάν- οι άνθρωποι μας κόβουν το λαιμό και ακόμα ζωντανά μας ξεριζώνουν το δέρμα μας, αρχίζοντας από ένα από τα πίσω πόδια μας, μετά μας περνούν ένα καλάμι από μπαμπού και φυσούνε, με το σκοπό το δέρμα μας να ξεκολλήσει ευκολότερα και με αυτό φτιάχνουν ρούχα από αστρακάν και οι άνθρωποι πρέπει να σκοτώσουν μ’ αυτό τον τρόπο 35 από εμάς για να φτιάξουν ένα ρούχο.
- Εμάς –είπε μια αλεπού- μας αρέσει να κινούμαστε ελεύθερες σε μια μεγάλη περιοχή αλλά οι άνθρωποι μας κρατάν φυλακισμένες σε ένα μικρό χώρο όπου μόλις μπορούμε να κινηθούμε και επειδή τους ενδιαφέρει η γούνα μας μάς σκοτώνουν χωρίς να τη χαλάσουν και έχουν επινοήσει διάφορες τεχνικές για να μας σκοτώνουν, η μια σκληρότερη από την άλλη. Μία από αυτές είναι να μας κρεμάνε από το λαιμό σε ένα γάντζο, μας βάζουνε ένα ηλεκτρόδιο στο στόμα και ένα άλλο στον πρωκτό, και μας κάνουν να πεθάνουμε από ηλεκτροπληξία. Άλλη μέθοδος είναι να μας κρεμάνε με το κεφάλι προς τα κάτω και να μας χτυπάνε με ένα ξύλινο ρόπαλο. Άλλος τρόπος για να μας σκοτώνουν είναι να μας κάνουν ένεση με ένα ναρκωτικό στην καρδιά. Και τέλος, να μας βάζουν σε ένα κουτί και να μας κάνουν να πεθάνουμε από ασφυξία με μονοξείδιο του άνθρακα και έτσι αργούμε περίπου 30 λεπτά για να ξεψυχήσουμε.
- Μια προβατίνα είπε:
«Οι άνθρωποι παίρνουν το μαλλί από γίδες μοχαίρ και του Κασμίρ, από αντιλόπες του Θιβέτ, καμήλες, λάμα, γκουανάκος, κουνέλια της Αγκόλας, βικούνιας, γιακ, και πάνω απ’ όλα από εμάς τις προβατίνες. Συνολικά οι άνθρωποι εκμεταλλεύονται περισσότερα από ένα δισεκατομμύριο ζώα για να παίρνουν το μαλλί μας και στην Αυστραλία ζουν περισσότερα από εκατό εκατομμύρια πρόβατα. Μετά από λίγες εβδομάδες από τότε που γεννιόμαστε μας τρυπούν τα αυτιά μας και μας κόβουν την ουρά και τα αρσενικά τα ευνουχίζουν. Καθώς η Αυστραλία είναι μια ζεστή χώρα, το πολύ μαλλί μας κάνει να υποφέρουμε από τη ζέστη και αρκετά από μας να πεθαίνουμε από αφυδάτωση. Υποφέρουμε επίσης από παρασιτικά έντομα που μπορούν κάποτε να μας φάνε ζωντανά και για να το αποτρέψουν οι κτηνοτρόφοι χωρίς αναισθησία μας κόβουν κομμάτια κρέας γύρω από την ουρά γιατί στα έντομα αρέσει το ζωντανό κρέας. Όταν μας κουρεύουνε εμάς και τα παιδιά μας οι άνθρωποι δεν προσέχουνε και συχνά ξεριζώνουν κομμάτια από το δέρμα μας. Όταν πέφτει η απόδοσή μας σε μαλλί, από την Αυστραλία μας βάζουν σε καράβια και μας στέλνουν στη Μέση Ανατολή ή στη Βόρειο Αφρική, σ’ ένα ταξίδι που διαρκεί εβδομάδες όπου περνάμε πείνα και δίψα και η θνησιμότητά φτάνει στο 10 %. Αυτές που επιζούμε μας φορτώνουν σε φορτηγά και μας πάνε σε κάποιο σφαγείο ή μας πουλάνε σε ιδιώτες για να μας σφάξουν εκείνοι. Οι άνθρωποι χρησιμοποιούν το μαλλί μας στην ταπητουργία ή για να κάνουν κουβέρτες, χαλιά και ρούχα.»
Ένα καγκουρό είπε:
«Το δέρμα είναι ένα υποπροϊόν της βιομηχανίας κρέατος που εκτρέφει μοσχάρια, χοίρους, πρόβατα και κατσίκια, αλλά είναι το κύριο προϊόν από κάποια ζώα όπως ζέβρες, βίσωνες, βουβάλια, αγριόχοιροι, καγκουρό, καϊμάν, ελέφαντες, χέλια, καρχαρίες, δελφίνια, φώκιες, βάτραχοι, κροκόδειλοι, σαύρες και άλλα ερπετά. Επιπλέον οι άνθρωποι χρησιμοποιούν το αίμα των ζώων σαν λίπασμα και σαν συστατικό για τροφές κατοικίδιων. Με το τρίχωμα κάνουν πινέλα. Τα κόκαλα, τα νύχια και τα κέρατα τα βράζουν για να φτιάξουν ζελέ, κάψουλες φαρμάκων, καλλυντικά, βιταμίνες, γλυκά, μπισκότα, φωτογραφικά φιλμ, είδη τουαλέτας και σπίρτα.
Έτσι είμαστε θύματα της χρήσης που κάνουνε οι άνθρωποι στα πτώματά μας.»
Μετά μίλησε ένα κοτόπουλο που είπε:
«Τους εκτροφείς τους ενδιαφέρει να πάρουν από μας το μεγαλύτερο κέρδος, ή αλλιώς, να μεγαλώσουμε το γρηγορότερο με το μικρότερο κόστος. Για να το πετύχουν, οι επιστήμονες μας τροποποίησαν γενετικά και μας έδωσαν το όνομα «μπρόιλερ». Μας δίνουν αντιβιοτικά και τρόφιμα που περιέχουν γενετικά μεταλλαγμένη σόγια και καλαμπόκι, πτώματα από άλλα ζώα και ανακυκλωμένα λιπαντικά αυτοκινήτων. Τις πρώτες βδομάδες της ζωής μας μας υποβάλλουν συνεχόμενα σε δυνατό φως και τις 24 ώρες της ημέρας. Μετά, ως τις 6 εβδομάδες, μειώνουν κάπως την ένταση του φωτός και το σβήνουν και το ανάβουν κάθε 2 ώρες γιατί διαπίστωσαν ότι έτσι τρώμε περισσότερο. Μας κρατάνε κλεισμένα σε μικρά κλουβιά και σ’ αυτά δε μπορούμε ούτε να απλώσουμε τα φτερά μας, ούτε να περπατήσουμε, ακόμα λιγότερο να τρέξουμε. Με αυτό τον τρόπο δε μπορούμε να εξασκήσουμε τους μύες μας και έτσι, όταν μας σκοτώνουν, το κρέας μας είναι μαλακό, που είναι όπως τους αρέσει να το τρώνε οι άνθρωποι.
Για να ελέγχουν το φωτισμό, μας μεγαλώνουν σε κλειστούς χώρους χωρίς παράθυρα σε κάτι μεγάλα υπόστεγα με τεχνητό αερισμό για τις 7 από τις 8 εβδομάδες της ζωής μας και σ’ όλο αυτό τον καιρό δεν αλλάζουν την άμμο ούτε καθαρίζουν τα περιττώματά μας και παρά τον εξαερισμό, ο αέρας είναι γεμάτος αμμωνία, διοξείδιο του άνθρακα, μονοξείδιο του άνθρακα, φορμαλδεΰδη, θειικό οξύ και σκόνη που περιέχει βακτήρια, σωματίδια από έντομα, από περιττώματα, από φτερά, και από τροφές. Το 70% των εργαζομένων σ’ αυτά τα υπόστεγα έχει ερεθισμό στα μάτια, το 30% πάσχει από βήχα και το 15% από άσθμα και χρόνια βρογχίτιδα κι αυτό χωρίς να μένουν όλη τη μέρα σ’ αυτά, γι’ αυτό πολλά από ‘μας τυφλωνόμαστε και επειδή πρέπει συνέχεια να στεκόμαστε όρθια ή να καθόμαστε σε έδαφος λερωμένο από τα περιττώματά μας, εμφανίζονται έλκη στα πόδια μας και φουσκάλες στο στήθος μας.
Έτσι που ζούμε στριμωγμένα και υποφέροντας, εμφανίζεται ανάμεσά μας επιθετικότητα, οι εκτροφείς για να τη μειώσουν, από την έκτη εβδομάδα που γεννιόμαστε μας κρατάν σε χαμηλό φωτισμό και μας κόβουν το πάνω μέρος του ράμφους μας. Καθώς ανάμεσα στο εξωτερικό κεράτινο μέρος του ράμφους μας και στο εσωτερικό οστό του έχουμε ένα στρώμα από μαλακό ιστό που είναι πολύ ευαίσθητο, όπως συμβαίνει και στ δόντια, ο ακρωτηριασμός αυτού του μέρους του ράμφους μας μας προκαλεί φοβερό πόνο.
Στις 7 εβδομάδες φτάνουμε στο μέγιστο βάρος που είναι ανάμεσα στα 2 και τα 2,5 κιλά, ενώ τα μη-βιομηχανοποιημένα κοτόπουλα στις 7 εβδομάδες δε φτάνουν να ζυγίζουν 800 γραμμάρια. Καθώς τα πόδια μας δεν προσαρμόζονται σε μια τόσο γρήγορη αύξηση βάρους παραμορφώνονται και μερικές φορές σπάζουν κι όταν αυτό συμβεί και το κοτόπουλο δεν μπορεί να φτάσει την τροφή και το νερό, πεθαίνει. Επιπλέον οι αφύσικες συνθήκες όπου μας κρατάνε οι άνθρωποι μας προκαλούν συχνά καρδιακές, υπατικές και νευρικές ασθένειες. Αφού λοιπόν μας παχύνουν στα γρήγορα οι εκτροφείς μας μεταφέρουν στο σφαγείο όπου μας βάζουν σε μια δεξαμενή με ηλεκτρισμένο νερό με σκοπό να μας αναισθητοποιήσουν αλλά γενικά μόνο μας προκαλούν μια λιποθυμία. Μετά οι μακελάρηδες μας κρεμάνε, με το κεφάλι προς τα κάτω, από ένα είδος τσιγκέλια ενωμένα σε μια μεταφορική ταινία, μας κόβουν το λαιμό για να βγει το αίμα μας, και ενώ μερικά είμαστε ακόμα ζωντανά μας βάζουν σε βραστό νερό για να μπορούν να βγάλουν με ευκολία τα φτερά μας και έτσι γίνονται τα πτώματά μας κατάλληλα για την ανθρώπινη κατανάλωση και σε μερικά μαγαζιά τα περνάνε σε ένα μεταλλικό άξονα και τα γυρνάνε σιγά-σιγά πάνω από αναμμένα κάρβουνα. Μετά άλλοι άνθρωποι τα αγοράζουν και τρώνε κοτόπουλα μεταλλαγμένα που έφαγαν ζωοτροφές μεταλλαγμένες. Έτσι, όμοια με άλλα ζώα, γινόμαστε θύματα της λαιμαργίας των ανθρώπων.»
Στη συνέχεια πήρε το λόγο μια κότα αβγοπαραγωγής που είπε:
«Για τους εκτροφείς είμαστε μόνο μηχανές που μεταβάλουμε ζωοτροφή σε αβγά και τους ενδιαφέρει μόνο να βγάλουν το μεγαλύτερο κέρδος. Τα παιδιά μας εκκολάπτονται και διαχωρίζονται ανάλογα με το φύλο τους. Κι όπως τα αρσενικά δεν έχουν εμπορική αξία, μόλις γεννιούνται τα πετάνε σε ένα πλαστικό σάκο και εκεί πεθαίνουν από ασφυξία από τα άλλα νεογέννητα αρσενικά κοτόπουλα που τα ρίχνουν επάνω τους.
Μας δίνουν να τρώμε μια διατροφή αφύσικη, που περιέχει ζωικές πρωτεΐνες, συνθετικές ορμόνες, αντιβιοτικά και ουσίες για να χρωματίζουν τους κρόκους των αβγών μας. Για να είναι μέγιστη η απόδοσή μας, μας υποβάλουν σε τεχνητό φωτισμό 17 ώρες το 24ωρο. Οι περισσότερες υποφέρουμε από οστεοπόρωση και στο 30% από εμάς μας σπάζουν κάποια κόκαλα.
Ζούμε κλεισμένες σε μικρά συρμάτινα κλουβιά που μας ξεριζώνουν τα φτερά μας, ερεθίζουν το δέρμα μας και τραυματίζουν τα πέλματά μας. Το πάτωμα μας αποτελείται από ένα συρμάτινο δίχτυ, και επειδή δεν έχουμε φυσικό έδαφος τα νύχια μας δε φθείρονται και μεγαλώνουν χωρίς να σταματούν και εύκολα γαντζώνονται στο δίχτυ και μερικές φορές δε μπορούμε να ελευθερωθούμε. Ακόμα, τα περιττώματά μας συγκεντρώνονται για μήνες και παρά τον εξαερισμό αναπνέουμε αμμωνία.
Δεν μπορούμε να περπατήσουμε, να τρέξουμε, να σκάψουμε τη Γη, να τσιμπήσουμε το έδαφος, να απλώσουμε τα φτερά μας, να φτιάξουμε τη φωλιά μας, να κλωσήσουμε τα αβγά μας, να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας ούτε να κυλιστούμε στο χώμα, που το χρειαζόμαστε για να κρατήσουμε τα φτερά μας σε καλή κατάσταση. Επειδή δεν μπορούμε να ικανοποιήσουμε τα φυσικά μας ένστικτα, αισθανόμαστε σύγχυση, γινόμαστε επιθετικές και τσιμπάμε η μία την άλλη. Για να μειώσουν την επιθετικότητα, ανάμεσα στις 5 και τις 10 μέρες που γεννιόμαστε οι εκτροφείς μας κόβουν το ράμφος μας και μετά, όταν μας πάνε από τα υπόστεγα στης ανάπτυξης στα υπόστεγα της παραγωγής, στις 12 με 18 εβδομάδες από τη γέννησή μας, καθώς το ράμφος μας έχει αρχίσει να ξαναμεγαλώνει, μας το κόβουν ξανά, και αυτό μας προκαλεί έντονο πόνο. Όλα αυτά τα πάθη προκαλούν ώστε το 10 με 15% από μας να πεθαίνει κάθε χρόνο στα μηχανοποιημένα πτηνοτροφεία και όχι από αρρώστια αλλά από την αδυναμία μας να αντέξουμε την εκμετάλλευση που μας υποβάλουν οι πτηνοτρόφοι που μας βασανίζουν για να πάρουν τα 300 αβγά ανά κότα το χρόνο και τα πάθη μας στα πτηνοτροφεία είναι συγκρίσιμα με εκείνα των ανθρώπων στα χειρότερα στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Επειδή από τους 18 με 24 μήνες ηλικίας η παραγωγή μας μειώνεται, είμαστε γέρικες για τους πτηνοτρόφους, μολονότι η ζωή μας σε φυσικές συνθήκες διαρκεί 15 με 20 χρόνια και επειδή δεν αποδίδουμε, μας πάνε στο σφαγείο. Επειδή το κρέας μας δεν είναι ποιότητας, οι άνθρωποι κάνουν με αυτό κοτόσουπες, πουρέ, σάντουιτς, κόλλες και ζωοτροφές.
Οι άνθρωποι που τρώνε κρέας λίγο πολύ γνωρίζουν, αν και σπάνια το σκέφτονται, ότι αυτό το κρέας προέρχεται από ένα ζώο που ένας χασάπης το σκότωσε, αλλά λίγοι άνθρωποι που τρώνε αβγά γνωρίζουν τα πάθη που οι πτηνοτρόφοι μας υποβάλουνε στα βιομηχανοποιημένα πτηνοτροφεία για να γεννήσουμε αυτά τα αυγά, έτσι μετατρεπόμαστε σε θύματα της απληστίας των εκτροφέων και της σκληρότητας των ανθρώπων που τρώνε αβγά.»
Μετά από την αβγοπαραγωγική κότα που μίλησε, ένα γουρούνι πήρε το λόγο και είπε:
«Εμείς γεννιόμαστε και θηλάζουμε σ’ αυτά που οι εκτροφείς ονομάζουν ‘μονάδες γέννησης’. Είμαστε κλεισμένα και διαθέτουμε πολύ λίγο χώρο, χωρίς επαφή με τη φύση, χωρίς να μπορούμε να περπατήσουμε, ούτε να τρέξουμε, ούτε να παίξουμε, ούτε να μαζέψουμε άχυρο για να ξαπλώσουμε πάνω σ’ αυτό. Όπως δε μπορούμε να κάνουμε τίποτα από αυτά, βαριόμαστε και αισθανόμαστε μονοτονία και απελπιζόμαστε, για όλα αυτά μας δημιουργείται επιθετικότητα που εκδηλώνεται δαγκώνοντας το ένα την ουρά του άλλου και έτσι γίνονται καυγάδες και για το αποτρέψουν οι κτηνοτρόφοι μας κόβουν την ουρά, χωρίς κανενός είδους αναισθησία. Επιπλέον μας ευνουχίζουν για να είναι το κρέας μας καλύτερης ποιότητας.
Οι κτηνοτρόφοι στέλνουν αμέσως κάποια από εμάς στο σφαγείο για να μας σκοτώσουν και να φάνε οι άνθρωποι γουρουνάκια «του γάλακτος». Τα άλλα, στις 3 εβδομάδες μας χωρίζουν από τις μητέρες μας και μας πάνε στις «μονάδες πάχυνσης».
Για να μπορούν οι κτηνοτρόφοι να καθαρίζουν με κάποια ευκολία τα χοιροστάσια από τα κόπρανα και τα ούρα μας, το πάτωμα είναι από μπετόν, και παρά το ότι ο αέρας είναι γεμάτος άσχημες μυρωδιές είμαστε αναγκασμένα να τον αναπνέουμε πράγμα που μας αρρωσταίνει και οι χοιροτρόφοι χρησιμοποιούν τετρακυκλίνη για να ελέγξουν αυτή την κατάσταση. Ακόμα, το τσιμεντένιο πάτωμα τραυματίζει τα πέλματά μας.
Αυτή η ζωή του πόνου και της απελπισίας μας κάνει να παθαίνουμε αυτό που οι χοιροτρόφοι ονομάζουν «σύνδρομο του άγχους των χοίρων» που εκδηλώνεται σαν ένταση, εκνευρισμό, φλύκταινες στο δέρμα, λαχάνιασμα, ανησυχία και κάποιες φορές ξαφνικό θάνατο. Παρότι οι αρρώστιες μας τους προκαλούν οικονομική ζημία, οι εκτροφείς προτιμούν να διατηρούν αυτή την κατάσταση παρά να την επιλύσουν δίνοντάς μας χώρο και επαφή με τη φύση, γιατί αυτό δεν τους συμφέρει τόσο.
Στους 5 με 6 μήνες φτάνουμε να ζυγίζουμε γύρω στα 100 κιλά και τότε αυτά που επιζούμε μας μεταφέρουν με φορτηγά στις χειρότερες συνθήκες και αυτό προκαλεί το θάνατο σε αρκετά γουρούνια κατά τη διαδρομή. Αυτά που επιβιώνουν μας κατεβάζουν από το φορτηγό στο σφαγείο όπου μας ακουμπούν μεγάλες ηλεκτρικές λαβίδες ανάμεσα στα μάτια και τα αφτιά μας με σκοπό να μας αναισθητοποιήσουν, μετά μας κρεμούν από ένα πίσω πόδι, με ένα μαχαίρι μας κόβουν το λαιμό για να μας βγάλουν το αίμα, μας γδέρνουν, μας βγάζουν τα σωθικά μας και μας τεμαχίζουν. Οι άνθρωποι φτιάχνουν ξύγκι με το λιπώδη μας ιστό, με το περιτόναιο φτιάχνουν καβουρμά, με τα εντόσθια και με την ουροδόχο κύστη φτιάχνουν αλλαντικά, με το δέρμα μας φτιάχνουν δερμάτινα, με τις τρίχες μας βούρτσες, βουρτσάκια και πινέλα, με τα πίσω πόδια ζαμπόν που οι ιδιοκτήτες των καταστημάτων έχουν τη μακάβρια συνήθεια να τα κρεμάνε από καρφιά.
Μια γουρούνα πρόσθεσε:
«Για τους χοιροτρόφους εμείς είμαστε μηχανές που παράγουμε γουρουνάκια. Γι αυτό μας κρατάνε κλεισμένες σε ατομικά μεταλλικά κλουβιά όπου μπορούμε μόνο να σταθούμε όρθιες ή ξαπλωμένες και για να ερχόμαστε όσο πιο φτηνές γίνεται στους εκτροφείς, και αφού το κρέας μας δεν προορίζεται για πώληση, δεν τους ενδιαφέρει που είμαστε αδύνατες και μας δίνουν το ελάχιστο της τροφής και για αυτό περνάμε μεγάλη πείνα. Η εγκυμοσύνη μας διαρκεί 4 μήνες και ο θηλασμός των παιδιών μας 6 με 8 εβδομάδες σε κανονικές συνθήκες, αλλά οι κτηνοτρόφοι μας αφήνουν να τα θηλάσουμε μόνο 3 εβδομάδες και όταν περνάει αυτό το διάστημα, βάναυσα μας τα παίρνουν και δεν τα ξαναβλέπουμε ποτέ πια. Μ’ αυτό τον τρόπο, αφήνοντας να θηλάσουμε τα μικρά μας μόνο 3 εβδομάδες, οι χοιροτρόφοι καταφέρνουν να έχουμε 5 γεννήσεις σε δύο χρόνια. Στα 3 με 4 χρόνια συνεχών γεννήσεων, ήδη είμαστε εξαντλημένες και σταματάμε να είμαστε αποδοτικές. Συχνά πάσχουμε από γαστρεντερικές ασθένειες όπως δυσεντερία και αναπνευστικές, από τις άσχημες μυρωδιές.»
Μερικούς από μας, είπε ένας ταύρος, οι Ισπανοί μας μεγαλώνουν στο ύπαιθρο μέχρι μια μέρα που μας φέρνουν στην πόλη, μας βάζουν σε μια πλατεία, μας ξεγελούν με ένα κόκκινο πανωφόρι, μας καρφώνουν σημαιούλες και στο τέλος μας μπήγουν ένα σπαθί που μας προκαλεί το θάνατο, και όλα αυτά μέσα σε φωνές και χειροκροτήματα βάναυσων Ισπανών και τουριστών που διασκεδάζουν βλέποντάς μας να υποφέρουμε και αυτό το ονομάζουν «ταυρομαχίες» που επιδοτούνται με δημόσια χρήματα.
Εμείς οι ταύροι είμαστε το ζώο που οι Ισπανοί και οι λαοί με ισπανική επιρροή έχουν διαλέξει για να είμαστε τα θύματα στις γιορτές τους όπου ανακατεύουν τη βαναυσότητα, τη βαρβαρότητα, το σαδισμό, τη διαστροφή και τη διασκέδασή τους με το δικό μας βασανισμό και το θάνατο.»
Μία αγελάδα είπε:
«Εμάς οι άνθρωποι μας κρατάνε φυλακισμένες. Στα δύο μας χρόνια είμαστε ενήλικες και από τα τρία μητέρες και τα παιδιά μας που θα θήλαζαν 6 μήνες, τα θηλάζουμε μόνο μερικές μέρες και μετά τα χωρίζουν αλύπητα από εμάς.
Μας αρμέγουν 2 με 3 φορές τη μέρα και κάθε χρόνο μας γονιμοποιούν για να μπορούμε να παράγουμε γάλα σχεδόν όλο το χρόνο και για να αυξήσουν την ποσότητα του γάλακτός μας, μερικοί κτηνοτρόφοι, κάθε 14 μέρες μας κάνουν ένεση με συνθετικές ορμόνες και μ’ αυτό τον τρόπο φτάνουμε να παράγουμε από 30 ως 57 λίτρα γάλα τη μέρα, αντί για τα 3 λίτρα που χρειάζονται τα παιδιά μας για να θηλάσουν. Αυτή η ανώμαλη υπερπαραγωγή προκαλέι στο 20% από εμάς την πάθηση της βοδινής λευχαιμίας και οι μαστοί μας φτάνουν να ζυγίζουν ως 50 κιλά και αυτό το επιπλέον βάρος προκαλεί το 20% από μας να είμαστε κουτσές και το 30% να πάσχουμε από μαστίτιδα, ασθένεια που προκαλεί επώδυνη φλεγμονή των μαστών και πύον που καταλήγει στο γάλα ανακατεμένο με αίμα. Η διαφημίσεις αναφέρουν ότι το γάλα μας περιέχει ασβέστιο και βιταμίνες, αλλά αποκρύπτουν ότι περιέχει αντιβιοτικά, αίμα, πύο και συχνά ορμόνες.
Για να παράγουμε πολύ γάλα, οι εκτροφείς ελέγχουν τη διατροφή μας, τη θερμοκρασία και το φωτισμό και διαπίστωσαν ότι τη μέγιστη παραγωγή την πετυχαίνουν με 8 ώρες σκοτάδι και 16 φως την ημέρα.
Τελευταία οι εκτροφείς μας έδωσαν τη Βοδινή Σωματοτροπίνη, που είναι μια γενετικά μεταλλαγμένη ουσία. Πρόκειται για μία ορμόνη που παράγεται από τη Μονσάντο για να παράγουμε ακόμα περισσότερο γάλα, αλλά που μας προκαλεί ψυχικό άγχος και διάφορες ασθένειες, το γάλα μας περιέχει περισσότερο πύο, οι γυναίκες που το πίνουν έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να εμφανίσουν καρκίνο του μαστού και οι άντρες καρκίνο του προστάτη. Με αυτή τη μεταχείριση μας προκάλεσαν τόσες αρρώστιες που οι κτηνοτρόφοι δεν αποζημιώθηκαν από την αύξηση της παραγωγής του γάλακτός μας.
Από τα 5 χρόνια και μετά που παράγουμε γάλα, η απόδοσή μας μειώνεται, δεν είμαστε αποδοτικές και ο εκτροφέας μας πηγαίνει στο σφαγείο, παρότι θα μπορούσαμε να ζήσουμε 20 χρόνια. Καθώς το κρέας μας δεν είναι ποιότητας, το μετατρέπουν σε λουκάνικα, χάμπουργκερ, σούπες ή σκυλοτροφές.»
Ένα μοσχάρι που βρισκόταν στο πλάι της αγελάδας που μιλούσε, είπε:
«Εμάς σε λίγες μέρες από τότε που γεννιόμαστε, μας χωρίζουν από τις μητέρες μας και μας πάνε σε μικρά ξύλινα κλουβιά με πάτωμα από σανίδια που προκαλεί πόνο στα πέλματα και τις αρθρώσεις μας. Σ’ αυτούς τους στάβλους δε μπορούμε να περπατήσουμε, πόσο μάλλον να τρέξουμε, και έτσι δεν εξασκούνται οι μύες μας και έτσι το κρέας που παίρνουν από εμάς είναι μαλακό, δηλαδή όπως αρέσει στους ανθρώπους. Ακόμα, μας τρέφουν με ορό που περιέχει πολύ λίγο σίδηρο για να έχουμε αναιμία και έτσι το κρέας μας να γίνεται ασπρουλό και αυτή είναι μια άλλη ποιότητα που εκτιμούν οι άνθρωποι.
Μερικά μοσχάρια πεθαίνουν σύντομα και εκείνα που φτάνουμε τις 16 εβδομάδες μας πάνε στο σφαγείο και εκεί βάζουν τέλος στη σκλαβωμένη μας ζωή.»
-Οι γιατροί, συνέχισε μια γίδα, λένε ότι για να έχουν οι άνθρωποι μια πλήρη, ισορροπημένη διατροφή με πρωτεΐνες καλής ποιότητας και με βιταμίνη Β12, πρέπει να πίνουν το γάλα μας και να τρώνε τα πτώματά μας. Έτσι είμαστε θύματα της επιστήμης τους.
-Εμάς, είπε ένας αστακός, μας βάζουν σ’ ένα ενυδρείο μέχρι που ένας άπονος άνθρωπος μας παίρνει και μας βάζει σε βραστό νερό και σ’ αυτό πεθαίνουμε.
-Και εμείς, είπε ένας μεταξοσκώληκας, πλέκουμε ένα κουκούλι στο οποίο αναπτυσσόμαστε και προστατευόμαστε από το εξωτερικό περιβάλλον ώσπου να ενηλικιωθούμε αλλά οι άνθρωποι από αιώνες ανακάλυψαν ότι το νήμα που χρησιμοποιούμε είναι ανθεκτικό και λαμπερό και το εκτιμούν και το χρησιμοποιούν για να φτιάξουν ένα ύφασμα. Για να το πετύχουν, ενώ βρισκόμαστε ήσυχοι μέσα στο κουκούλι μας που κατασκευάσαμε με τον ιστό μας, μας βάζουν σε βραστό νερό και εκεί πεθαίνουμε, όπως οι αστακοί. Έτσι γινόμαστε θύματα μιας βιομηχανίας υφασμάτων.
-Οι επιστήμονες της ισχυρής και διαβόητης εταιρίας Μονσάντο των Ηνωμένων Πολιτειών, είπε μια πεταλούδα Μονάρχης, έγιναν μαθητευόμενοι μάγοι και βάλθηκαν να τροποποιούν τα γονίδια του καλαμποκιού πράγμα που προκαλεί το θάνατό μας και έτσι μετατρεπόμαστε σε θύματα της επιστημονικής προόδου.
Μια αρκούδα είπε:
«Κατά την πανάρχαια κινέζικη ιατρική η χολή μας έχει αφροδισιακές ιδιότητες, γιατρεύει τους πονοκεφάλους και είναι χρήσιμη για τις πέτρες στα νεφρά, της κίρρωση και άλλες αρρώστιες.
Παλιά λίγοι άνθρωποι χρησιμοποιούσαν τη χολή μας αλλά σήμερα τη χρησιμοποιούν εκατομμύρια Ασιατών και για αυτό, το 1985 έφτιαξαν εκατοντάδες μονάδες όπου δέκα χιλιάδες αρκούδες είμαστε φυλακισμένες, βαλμένες σε κλουβιά τόσο μικρά που δεν μπορούμε να ξαπλώσουμε στο πλάι ούτε να ξυθούμε και στην ίδια θέση περνάμε όλη μας τη ζωή για 15 με 20 χρόνια.
Για να πάρουν τη χολή μας συνδέουν ένα σωλήνα στη χοληδόχο κύστη που την απορροφά διαρκώς και αυτό μας προκαλεί έναν έντονο και διαρκή πόνο που μας κάνει να προσπαθούμε να αυτο-ακρωτηριαζόμαστε και να αυτοκτονούμε.
Οι άνθρωποι, αντί να φροντίζουν για την υγεία τους με φυσικά μέσα, την καταστρέφουν με τις διαστροφές τους και τα τρόφιμα-σκουπίδια που καταναλώνουν και αντί να διορθωθούν, προσπαθούν να γιατρευτούν με τη χολή μας και δεν τους ενδιαφέρει πως για να την πάρουν μας προκαλούν βασανιστικό πόνο σ’ όλη τη διάρκεια της ζωής μας και έτσι γινόμαστε θύματα των διαστροφών και των λαθών τους.»
Μια θηλυκιά αρκούδα που βρισκόταν στο πλάι της αρσενικιάς αρκούδας που μίλησε, είπε:
«Μετά το λαθρεμπόριο όπλων και ναρκωτικών είναι αυτό των ζώων το τρίτο σε σημασία.
Το 90% των ζώων που συλλαμβάνονται πεθαίνει κατά τη σύλληψη ή τη μεταφορά από πείνα, δίψα, αρρώστια ή ασφυξία και το υπόλοιπο 10% φτάνει σε καταστήματα, τσίρκα και ζωολογικούς κήπους.
Επειδή η ισπανική κυβέρνηση είναι λιγότερο ευαίσθητη στην κακομεταχείριση των ζώων από άλλες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, οι λαθρέμποροι ζώων επιλέγουν τις ακτές της Γαλικίας* (*βορειοδυτική επαρχία της Ισπανίας) για να τα εισαγάγουν στην Ευρώπη.
Οι άνθρωποι κρατάνε φυλακισμένα στα τσίρκα αρκούδες, ελέφαντες, σκύλους, τίγρεις και λιοντάρια σε μικρά κλουβιά και τα βγάζουν για να τα εκπαιδεύσουν με μαστίγια, ηλεκτρικά ρόπαλα, φίμωτρα, ραβδιά τιμωρίας με καρφιά. Ακόμα, κάποιες φορές μας ναρκώνουν και μας ακρωτηριάζουν τα δόντια και τα νύχια. Αυτή η μεταχείριση μας σακατεύει και όταν γερνάμε και δε χρησιμεύουμε οι ιδιοκτήτες των τσίρκων μας εγκαταλείπουν. Με αυτό τον τρόπο γινόμαστε θύματα των θεαμάτων που απευθύνονται σε παιδιά και ενήλικες.»
- Εμάς, είπε μια γαλοπούλα, μας φροντίζουν στις Η.Π.Α. μέχρι να έρθουν τα Χριστούγεννα, τότε μας σφάζουν και οι άνθρωποι μας τρώνε, σε ένα ειδικό δείπνο που συναντιούνται τα μέλη των οικογενειών και αυτό συμβαίνει κάθε χρόνο. Έτσι είμαστε θύματα μιας βάναυσης θρησκευτικής παράδοσης.
- Εμάς, συνέχισε ένα ψάρι, μας ξεγελούν προσφέροντάς μας τροφή με ένα αγκίστρι ή μας βγάζουν από το νερό με ένα δίχτυ και πεθαίνουμε από ασφυξία με μεγάλη αγωνία και πόνο. Έτσι είμαστε θύματα ενός βάναυσου «αθλήματος» ή ενός είδους εμπορίου.
- Οι άνθρωποι, είπε ένας γλάρος, με την καταναλωτική τους κοινωνία που όλο κακά προκαλεί, συχνά έχουν ατυχήματα με πετρελαιοφόρα και το πετρέλαιο καταλήγει στη θάλασσα ή σκόπιμα το χύνουν για να καθαρίσουν αυτά τα πλοία και έτσι εμείς και τα παιδιά μας πεθαίνουμε στα μολυσμένα νερά και γινόμαστε θύματα αυτού που οι πολιτικοί ονομάζουν ‘πρόοδο’.
Ένας χιμπατζής είπε:
«Εμάς και άλλα ζώα οι άνθρωποι μας κακομεταχειρίζονται για να κάνουμε αυτό που θέλουν και να μας γυρίζουν ταινίες ή να εμφανιζόμαστε σε τσίρκα, μ’ αυτό τον τρόπο μετατρεπόμαστε σε θύματα των θεαμάτων των ανθρώπων.»
- Εμάς, είπε μια χήνα, οι άνθρωποι μας βάζουν στο ράμφος μας ένα σωλήνα, μας κάνουν να καταπίνουμε με τη βία τροφές που αυξάνουν το μέγεθος του συκωτιού μας. Μετά μας σκοτώνουν και χρησιμοποιούν ειδικά αυτό το όργανο για να κάνουν φουα-γκρα και έτσι είμαστε θύματα της λαιμαργίας των ανθρώπων.
- Οι άνθρωποι έγραψαν ένα βιβλίο που το ονομάζουν ‘άγιο’, που είναι η βίβλος –πρόσθεσε ένα αρνί- όπου μιλούν για το Θεό με τρόπο ασεβή όπου τάχα αυτός ο Θεός ζητάει ή επιτρέπει στους ανθρώπους να μας σκοτώνουν για να τον τιμήσουν ή για να μας φάνε και έτσι γινόμαστε θύματα δογμάτων και θρησκειών όπως η καθολική εκκλησία, η ευαγγελική, η αγγλικανική, η ορθόδοξη, των μορμόνων, των μαρτύρων του Ιεχωβά κλπ.
- Σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας οι άνθρωποι –είπε μια πέρδικα- συχνά σκότωναν ο ένας τον άλλο σε πολέμους, είχαν σκλάβους, υποχρέωναν τους φυλακισμένους να δουλεύουν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, όσοι ανήκαν σε μια φυλή ή θρησκεία καταδίωκαν ή σκότωναν όσους ανήκαν σε άλλη, πέρασαν σκληρές δικτατορίες, οι άντρες αρνιούνταν στις γυναίκες τα δικαιώματα που αυτές είχαν, τις κακομεταχειρίστηκαν, τις εκμεταλλεύτηκαν και τις σκότωσαν, αλλά όλες αυτές οι φρικαλεότητες που έκαναν οι άνθρωποι ο ένας στον άλλο άλλοτε είναι σχεδόν ασήμαντες αν συγκριθούν με ότι κάνουν σε εμάς σήμερα.
- Σας είπαμε, συνόψισε ένα περιστέρι, ότι είμαστε θύματα του εμπορίου, της λαιμαργίας, των θρησκειών, των παραδόσεων, της επιστήμης, της επίδειξης, της πλεκτοβιομηχανίας και των αθλημάτων της πλειοψηφίας των ανθρώπων.
- Εσείς που είστε ένας από τους λίγους ανθρώπους που είναι ευαίσθητοι στον πόνο μας, που εξασκείτε την αχίμσα και που γνωρίζετε ότι είμαστε απροστάτευτα από την ανθρώπινη βαναυσότητα, σας ζητούμε να κάνετε κάτι για μας.
Για όλα αυτά τα λόγια, ο Χουάν Ντράγκο έκλαψε πικρά για την κακότυχη ζωή και τον τραγικό θάνατο πολλών ζώων. Το κλάμα του έμοιαζε να μην τελειώνει. Ένιωθε αναστατωμένος και θλιμμένος. Μετά από πολύ κλάψιμο, κάνοντας προσπάθεια για να μιλήσει, ανάμεσα σε λυγμούς και με φωνή τρεμάμενη, είπε:
«Τα πάθη σας καλά τα γνωρίζω, τα διάβασα και τα ξαναδιάβασα και κατά την ανάγνωση αισθανόμουν σαν να ήμουν εγώ το θύμα της σκληρότητας των ανθρώπων και με ταράζει να σκέφτομαι ότι καθημερινά στον κόσμο αυτοί σας βασανίζουν και σας σκοτώνουν στα σφαγεία, στο ψάρεμα, στο κυνήγι, στους χώρους ταυρομαχίας και στα ερευνητικά εργαστήρια και εσείς τώρα καλά περιγράψατε τα πολλά σας παθήματα, αλλά τι μπορώ εγώ να κάνω σ’ έναν κόσμο που δεν καταλαβαίνει τον πόνο σας; Τι μπορώ να πω στους ανθρώπους που κλείνουν τα μάτια τους για να μη δουν τα παθήματά σας και βουλώνουν τα αφτιά τους για να μην ακούσουν τις απελπισμένες σας κραυγές και ανοίγουν το στόμα για να φάνε τα πτώματά σας; Τι να πω στους ανθρώπους που αντί να νιώσουν λύπη για την παρουσία των νεκρών σωμάτων σας αισθάνονται μεγάλη ικανοποίηση να τα τρώνε; Τι να πω στους ανθρώπους που προτιμούν να διατηρούν τη γελοία συνήθεια να τρώνε τα πτώματά σας αντί να την αποκηρύξουν για να αποτρέψουν το βασανισμό και το θάνατό σας; Τι να πω στους ανθρώπους που διασκεδάζουν βλέποντάς σας να υποφέρετε και να πεθαίνετε; Τι μπορώ να πω σε μια κοινωνία που η επιστήμη της, η θρησκείες, οι νόμοι τα ήθη και τα έθιμά της λένε ότι είναι ηθικό, νόμιμο, υγιεινό και παραδοσιακό το να σας σκοτώνουν οι άνθρωποι και να τρώνε τα πτώματά σας ή να διασκεδάζουν και να αισθάνονται ευτυχισμένοι κάνοντάς σας να υποφέρετε; Αισθάνομαι μόνος, παρανοημένος και αδύναμος μπροστά σ’ αυτή την καθημερινή σφαγή που εσείς υποφέρετε από χιλιετίες σ’ αυτό τον κόσμο που δεν καταλαβαίνω και όπου πονάω τον πόνο σας.»
Σ’ αυτά τα απελπισμένα λόγια του Χουάν Ντράγκο τα ζώα δεν ήξεραν τι να του πούνε. Μετά μια μακριά σιωπή, ένα γουρούνι είπε:
«Τότε θα χρησίμευε αυτά που έχουμε πει να τα γράψετε μαζί με άλλες ιδέες που θα είχατε και αυτό θα το καταλάβαιναν πολλοί άνθρωποι και σίγουρα θα σταματούσαν να μας κάνουν να υποφέρουμε.»
Σ’ αυτό απάντησε ο Χουάν Ντράγκο:
Θα μπορούσα να το κάνω. Θα μπορούσα να γράψω ένα βιβλίο, αλλά ποιον θα τον ενδιέφερε; Ένα βιβλίο που θα περίγραφε τα πάθη σας δε θα ενδιέφερε τους πολλούς ανθρώπους που σας κάνουν να υποφέρετε αλλά τους λίγους που εφαρμόζουν την αχίμσα και ήδη δε σας προξενούν βλάβη. Αν το διάβαζαν μόνο αυτοί οι λίγοι άνθρωποι, αυτό δε θα μείωνε τα πολλά σας βάσανα και η εργασία για να το γράψω θα ήταν ανώφελη.
Ήδη ο Λέων Τολστόι και άλλοι συγγραφείς και διακεκριμένες ιδιοφυίες της ανθρωπότητας προσπάθησαν να υπερασπιστούν τις ζωές σας αλλά τα γραπτά και τα λόγια τους αγνοήθηκαν από τους ανθρώπους που είναι συνηθισμένοι να σας σκοτώνουν και να τρώνε τα πτώματά σας. Αν καταξιωμένους και διάσημους συγγραφείς κανείς δεν τους έδωσε σημασία, τα μπορώ να κάνω εγώ γράφοντας και περιγράφοντας τα πάθη σας;»
Μετά από τέτοιες απελπιστικές κουβέντες, τα ζώα σιώπησαν ξανά και ο Χουάν Ντράγκο ξανάρχισε να κλαίει ακόμα πιο θλιμμένος, ταραγμένος και αδύναμος απ’ ότι πριν. Σύντομα όμως ένιωσε να ηρεμεί και αισθάνθηκε μια παράξενη και ευχάριστη αίσθηση που προερχόταν από πίσω από αυτόν. Κοίταξε προς τα εκεί και είδε έναν όμορφο άγγελο, οι κινήσεις του αρμονικές, τα φτερά του μεγάλα, τα μαλλιά του μακριά και ίσια, τα μάτια του γαλανά με γλυκό βλέμμα και η αύρα του ήταν τόσο μεγάλη που περιέκλειε και τον ίδιο και μ’ αυτήν γαλήνευε την ψυχή του, μεταμορφώνοντας την ταραχή του και τη θλίψη σε ηρεμία και γαλήνη. Κατάπληκτος απ’ αυτή την παρουσία ετοιμάστηκε να τον ρωτήσει ποιος ήταν και τι έκανε, αλλά πριν ν’ αρχίσει να μιλά ο άγγελος στάθηκε μπροστά του και με ήρεμη φωνή του είπε:
«Τα δάκρυα, ο πόνος, η θλίψη και η ταραχή σας έφτασαν στον ουρανό και για αυτό παρουσιάζομαι μπροστά σας. Η καρδιά σας είναι ευγενική, έχετε καλά αισθήματα, είστε ευαίσθητος στον πόνο των άλλων που το νιώθετε σαν δικό σας. Είμαι ο Φύλακας Άγγελός σας. Όταν θα αισθάνεστε μόνος, παρανοημένος, εγκαταλειμμένος και αδύναμος, αν και δε θα με βλέπετε, σκεφτείτε ότι εμείς οι άγγελοι είμαστε μαζί σας και σας καταλαβαίνουμε, σας βοηθάμε και σας προστατεύουμε.»
Σ’ αυτά τα λόγια του αγγέλου ο Χουάν Ντράγκο απάντησε:
«Ευχαριστώ που εμφανιστήκατε μπροστά μου για να ηρεμήσετε την ταραγμένη μου ψυχή και για τα παρηγορητικά σας λόγια που τόσο τα έχω ανάγκη. Το να ξέρω ότι με καταλαβαίνετε, με βοηθάτε και με προστατεύετε εσείς οι άγγελοι σ’ ένα κόσμο που βασιλεύει ο Καλιγούλας, κάνει η μοναξιά μου να είναι μικρότερη. Αλλά τι κάνω σ’ αυτό τον κόσμο όπου ζω μια ζωή χωρίς νόημα, χωρίς οι άλλοι άνθρωποι να με καταλαβαίνουν και χωρίς εγώ να καταλαβαίνω πως όλοι αυτοί, άμεσα ή έμμεσα, γνωρίζοντας ή αγνοώντας το, προκαλούν καθημερινά πόνο και θάνατο σε εκατομμύρια ζώα σα να ήταν το φυσικότερο, κανονικότερο και λογικότερο πράγμα; Αν εσείς οι άγγελοι καταλαβαίνετε το βάσανό μου, γιατί δε με παίρνετε από αυτό τον κόσμο που δεν καταλαβαίνω και όπου υποφέρω και δε με πηγαίνετε στο δικό σας όπου δεν έχει σκοτωμούς ζώων; Γιατί οι γονείς μου που τόσο αγαπούσαν τα ζώα, όσο τα αγαπάω και εγώ, δεν υποφέρουν αυτό που εγώ υποφέρω;»
- Οι γονείς σας, είπε ο Φύλακας Άγγελος, έφτιαξαν το εργοστάσιο για το σεϊτάν και τα άλλα φυτικά τρόφιμα που υποκαθιστούν το κρέας, καταφέρνοντας οι άνθρωποι, τρώγοντας αυτά τα τρόφιμα, να καταναλώνουν λιγότερο κρέας και τους έδειξαν ότι μπορούν να τρώνε νόστιμα φαγητά χωρίς να σκοτώνουν ζώα και έτσι, μειώνοντας την κατανάλωση κρέατος στο Τοβόσο και σε άλλες πόλεις και χωριά, έσωσαν και συνεχίζουν να σώζουν τη ζωή πολλών ζώων και έτσι πραγματοποίησαν την πνευματική αποστολή για την οποία ήρθαν σ’ αυτή τη ζωή, και για αυτό δεν υπόφεραν και η ζωή τους είχε νόημα. Αντίθετα εσείς δεν αρχίσατε ακόμα να πραγματοποιείτε την πνευματική εργασία για την οποία γεννηθήκατε. Χάνετε τον καιρό σας, περνάτε τη ζωή σας διαβάζοντας και δεν δράτε και για αυτό υποφέρετε. Κάθε πράγμα έχει τον καιρό του. Ο καιρός του διαβάσματος έχει περάσει για σας, άλλα εσείς αγκυροβοληθήκατε σ’ αυτό, διαβάζοντας συχνά βάναυσες σκηνές που σας προκαλούν οράματα και ακούσματα που σας προκαλούν πόνο και υποφέρετε γιατί κουραστήκατε και συνεχίζετε να επιμένετε στο λάθος σας και αυτό αυξάνει ακόμα περισσότερο τον πόνο σας και η ζωή σας στη Γη δεν έχει νόημα.
- Ακόμα, να ξέρετε ότι είστε μια ψυχή με μεγάλη ηλικία, και για αυτό τα λάθη σας σάς οδηγούν αμέσως στον πόνο και αυτός είναι μεγαλύτερος απ’ ότι στις νέες ψυχές.
- Είναι καιρός που έπρεπε να αρχίσετε να δράτε και η καθυστέρησή σας έκανε την πλειοψηφία των αγγέλων να χάσουν την εμπιστοσύνη τους σε εσάς. Οι λίγοι άγγελοι που ακόμα σας εμπιστευόμαστε συνεννοηθήκαμε και φτιάξαμε ένα σχέδιο για να μπορέσετε να εκπληρώσετε την αποστολή σας σ’ αυτή τη ζωή σας και το παρουσιάσαμε στους αγγέλους που έλεγαν πως δεν πρέπει να χάνουμε τις προσπάθειές μας σε μια χαμένη υπόθεση, αλλά εμείς επιμείναμε και φτάσαμε σε ένα συμβιβασμό όπου συμφωνήσαμε όλοι οι άγγελοι να σας βοηθήσουμε αν αποδεχτείτε να εκπληρώσετε το σχέδιο που ετοιμάσαμε για εσάς.
- Πολύ σας ευχαριστώ, είπε ο Χουάν Ντράγκο, για τη βοήθεια και την εμπιστοσύνη σας στο πρόσωπό μου. Υπόσχομαι να προσπαθήσω με όλες μου τις δυνάμεις να πραγματοποιήσω το σχέδιο που θα μου αναθέσετε.
- Είστε ελεύθερος, είπε ο Φύλακας Άγγελος, να αποδεχτείτε ή να απορρίψετε το σχέδιό μας, αν το αποδεχτείτε μπορεί να αποτύχετε και αν αυτό συμβεί θα υποφέρετε ακόμα περισσότερο απ’ όσο υποφέρετε τώρα. Η άλλη πιθανότητα είναι να επιτύχετε τους στόχους σας και αυτό μπορεί να το καταφέρατε δείχνοντας κατανόηση ή υποφέροντας, και οι άγγελοι φοβούμαστε ότι δε θα μπορέσετε να επιτύχετε με την κατανόηση για αυτό σκεφτόμαστε ότι σας περιμένουν πολλά βάσανα, αλλά, το επαναλαμβάνω, είστε ελεύθερος να αποδεχτείτε ή να απορρίψετε το σχέδιό μας.
- Αποδέχομαι το σχέδιό σας, είπε ο Χουάν Ντράγκο, που θα εκπληρώσω με την κατανόηση.
- Με ικανοποιεί, είπε ο Φύλακας Άγγελος, που αποδεχόσαστε το σχέδιο που εκπονήσαμε για εσάς, αλλά δεν ελπίζουμε ότι θα το εκπληρώσετε διαμέσω της κατανόησης.
- Ακόμα δε μου είπατε, ρώτησε ο Χουάν Ντράγκο, για ποιο σκοπό ήρθα στη ζωή.
- Ήρθατε στη ζωή, απάντησε ο Φύλακας Άγγελος, για να είστε υπομονετικός, ανεκτικός, για να αισθάνεστε συμπόνια και για να διδάξετε την αχίμσα.
- Καταλαβαίνω, είπε ο Χουάν Ντράγκο, ότι είμαι ανυπόμονος και ότι κλεισμένος στο σπίτι μου δε διδάσκω την αχίμσα, αλλά δεν καταλαβαίνω ότι πρέπει να μάθω να είμαι ανεκτικός και να έχω συμπόνια, αφού πολύ είναι αυτή που αισθάνομαι για τα ζώα που υποφέρουν.
- Σίγουρα, απάντησε ο Φύλακας Άγγελος, αγαπάτε τα ζώα και αισθάνεστε συμπόνια για τα παθήματά τους, αλλά όταν αρχίσετε να εκτελείτε το σχέδιο που σας ετοιμάσαμε, θα είστε ανεκτικός και θα αισθάνεστε συμπόνια για τους ανθρώπους που δε σκέφτονται ούτε συμπεριφέροντε όπως εσείς; Αυτό είναι που πρέπει να προσπαθήσετε. Σκεφτείτε ότι οι άνθρωποι άλλες φορές δρουν σωστά και άλλες η άγνοιά τους τούς κάνει να δρουν λανθασμένα και αυτό συμβαίνει σε εσάς και σε εκείνους με τους οποίους σχετίζεστε. Αν οδηγούνται σε λάθη, θα ανεχτείτε τα λάθη αυτών των ανθρώπων; Θα αισθανθείτε συμπόνια για τους ανθρώπους που συμπεριφέροντε λανθασμένα εκεί που εσείς συμπεριφέρεστε σωστά; Πρέπει να θυμάστε ότι σε όλους τους ανθρώπους που θα συναντήσετε, σ’ εκείνους που θα δείτε να φέρονται πολύ άσχημα σε άλλους ανθρώπους ή στα ζώα, και αν ακόμα τα τρώνε και τα μεταχειρίζονται βάναυσα, πρέπει να θυμάστε ότι ο θεός θα πεθάνει μέσα τους. Πρέπει να βοηθάτε μόνο όσους είναι έτοιμοι να μάθουν, αλλά αυτούς που δε θέλουν να ακούσουν, πρέπει να τους αφήσετε στην ησυχία τους και να αισθάνεστε λύπηση και συμπόνια για αυτούς.
- Είμαι σίγουρος, είπε ο Χουάν Ντράγκο με βεβαιότητα, ότι θα μάθω αμέσως να είμαι ανεκτικός και υπομονετικός, να αισθάνομαι συμπόνια και να βοηθάω εκείνους που θέλουν να με ακούσουνε.
- Αυτή είναι η θέλησή μας, είπε ο Φύλακας Άγγελος, αλλά όταν συναντήσετε έναν άνθρωπο που δεν εξασκεί την αχίμσα, θα τον ανεχθείτε; Θα αισθανθείτε συμπόνια για αυτόν ή θα τον μισήσετε;
- Είμαι σίγουρος και σας υπόσχομαι ότι θα αντιδράσω σωστά, απάντησε ο Χουάν Ντράγκο.
- Αυτό είναι που επιθυμούμε και εμείς οι άγγελοι, είπε ο Φύλακας Άγγελος, αλλά αμφιβάλουμε αν αυτό που σκέφτεστε και πιστεύετε τώρα θα είστε ικανός και να το κάνετε, αλλά η πρόθεσή σας είναι καλή και αυτό έχει αξία. Σχετικά με την υπόσχεσή σας, δεν την λαμβάνουμε υπόψη μας.
- Δηλαδή δε με πιστεύετε; -ρώτησε ενοχλημένος ο Χουάν Ντράγκο.
- Και βέβαια σας πιστεύουμε, απάντησε ο Φύλακας Άγγελος, αλλά γνωρίζω την ανυπομονησία και την έλλειψη ανεκτικότητά σας που προέρχονται από πάθιασμά σας και που σας εμποδίζει να αισθανθείτε συμπόνια, για αυτό εμείς οι άγγελοι θα είμαστε ευχαριστημένοι αν μέσω του πόνου επιτύχετε έστω και έναν από τους στόχους.
- Με εκπλήσσει, είπε ενοχλημένος και θλιμμένος ο Χουάν Ντράγκο, που δεν πιστεύετε ότι είμαι ικανός να πετύχω περισσότερα. Γιατί έχετε τόσο λίγη εμπιστοσύνη σε μένα;
- Σκεφτείτε, είπε ο Φύλακας Άγγελος, την ηλικία που έχετε και αυτά που μέχρι τώρα κάνατε. Τι σημαντικό κάνατε στη ζωή σας; Το μόνο που ξεχωρίζω είναι ότι ετοιμαστήκατε, με το διάβασμα, για να ξέρετε να υπερασπίζεστε το δικαίωμα των ζώων στη ζωή, αλλά τι σας χρησιμεύει η προετοιμασία να μετά δεν ενεργείτε; Κινδυνεύετε να σπαταλήσετε αυτή τη ζωή σας, για αυτό εμείς οι άγγελοι θα είμαστε ικανοποιημένοι αν με τον πόνο μπορέσετε να εκπληρώσετε ένα μόνο αντικείμενο από αυτά για τα οποία ήρθατε σ’ αυτή τη ζωή, μ’ αυτό τον τρόπο θα αξιοποιήσετε κάπως αυτή τη ζωή σας.
Λέγοντας αυτό ο Φύλακας Άγγελος έκανε να φύγει και ο Χουάν Ντράγκο του είπε:
«Περιμένετε ένα λεπτό! Σας ικετεύω να μη φύγετε πριν μου πείτε τι πρέπει να κάνω.»
- Σχετικά μ’ αυτό, απάντησε ο Φύλακας Άγγελος, κοιτάξτε τι ακολουθεί στη συνέχεια. Η ειρήνη του Κυρίου να ‘ναι μαζί σας.
- Περιμένετε! –είπε ο Χουάν Ντράγκο-.
Αλλά ο Φύλακας Άγγελος λέγοντας την τελευταία του λέξη εξαφανίστηκε από μπροστά του, αφήνοντας το Χουάν Ντράγκο δυσαρεστημένο, συγχυσμένο και ανήσυχο. Έβλεπε ξανά την ίδια σκηνή με τα ζώα, όπως ακριβώς ήταν πριν, αλλά με μια διαφορά και αυτή ήταν πως πάνω σε ένα από τα πολλά άλογα βρισκόταν ένας λεπτός και ψηλός άντρας με γυαλιστερή πανοπλία, μακρύ και μυτερό ακόντιο και στρόγγυλη ασπίδα στο πλευρό του, και πάνω σε ένα γαϊδούρι έναν άλλο άντρα, παχύ και χαμηλού αναστήματος. Πήρε το λόγο ο πρώτος και με μεγαλειώδη φωνή είπε στο Χουάν Ντράγκο:
«Ο Θερβάντες με έκανε πλανόδιο ιππότη και μου έδωσε το όνομα ‘Δον Κιχώτης από τη Μάντσα’. Μου ανέθεσε την ευγενή αποστολή να υπερασπίζομαι άντρες, γυναίκες, παιδιά και ηλικιωμένους που ήταν θύματα άδικης μεταχείρισης. Έκανα χίλιες τρέλες για να το καταφέρω και η χάρη σας γνωρίζει ποιες ήταν οι περιπέτειες, τα κατορθώματα, οι αναμετρήσεις μου και οι μάχες μου. Εσείς που αγαπάτε τα ζώα και ενδιαφέρεστε και αγωνιάτε για τα παθήματά τους, τι περιμένετε για να υπερασπιστείτε, να προστατέψετε και να συντρέξετε τα ζώα, με τρόπο ανάλογο όπως εγώ υπερασπίστηκα, προστάτεψα και συνέτρεξα άνδρες, γυναίκες, παιδιά και ηλικιωμένους ανυπεράσπιστους, απροστάτευτους και αδύναμους;»
Σ’ αυτό απάντησε ο Χουάν Ντράγκο:
«Ευχαριστώ για τα λόγια σας που μου δίνουν κουράγιο, αλλά εσείς ήσασταν πλανόδιος ιππότης και δεν καταλαβαίνω αυτό που μου προτείνετε να κάνω.»
- Αυτό που σας προτείνω, είπε ο δον Κιχώτης της Μάντσας, είναι να γίνετε πλανόδιος ιππότης για τα ζώα.
- Βιβλία για τον ιπποτισμό –είπε ο Χουάν Ντράγκο- έχω διαβάσει πολλά και σε όλα συνάντησα πλανόδιους ιππότες που για να υπερασπίζονται άντρες, γυναίκες, παιδιά και γέρους, έβγαλα το συμπέρασμα ότι ήταν πλανόδιοι ιππότες για το ανθρώπινο είδος, αλλά σε κανένα βιβλίο δε βρήκα πλανόδιους ιππότες για τα ζώα και αισθάνομαι ντροπή που παραδέχομαι πως, παρά το ότι νομίζω είμαι γνώστης της φιλολογίας του ιπποτισμού, αγνοώ την ύπαρξης του ιπποτισμού που μου αναφέρατε.
- Σίγουρα, είπε ο δον Κιχώτης της Μάντσας, ότι αυτός ο ιπποτισμός δεν υπάρχει στα βιβλία, αλλά για αυτό το θέμα είναι καλύτερο να σας μιλήσει αυτός που με δημιούργησε.
Αφού ειπώθηκε αυτό εμφανίστηκε ένας άντρας μέτριου ύψους με μακρύ μουστάκι γυριστό προς τα κάτω και εντυπωσιακό λαιμό και με φωνή ήρεμη και σίγουρη είπε στο Χουάν Ντράγκο:
«Είμαι ο Μιγκέλ δε Θερβάντες Σααβέδρα και δημιούργησα τα πρόσωπα που εμφανίζονται στο Δον Κιχώτη και που έγιναν γνωστά σε όλο τον κόσμο. Όταν ζούσα στη Γη, η συνείδηση των ανθρώπων στο να έχουν σεβασμό μεταξύ τους ήταν σχεδόν ανύπαρκτη για αυτό υπήρχε η Τάξη της Πλανόδιας Ιπποσύνης των Ανθρώπων στην οποία ανήκε ο δον Κιχώτης από τη Μάντσα για να υπερασπίζεται τις δεσποινίδες, να προστατεύει τις χήρες και να βοηθάει τα ορφανά και όσους είχαν ανάγκη.
Έχουν περάσει 4 αιώνες και υπάρχει πια η Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, η Διεθνής Αμνηστία και οργανώσεις για την προστασία των παιδιών και των γυναικών. Όλοι αυτοί οι θεσμοί ασχολούνται με την προστασία των ανθρώπινων υπάρξεων και αν και εξακολουθούν να γίνονται παραβιάσεις σε ότι αφορά το σεβασμό και την αξιοπρέπεια του ανθρώπου, τουλάχιστον οι άνθρωποι έχουν κάποια συνείδηση ότι πρέπει να σεβόμαστε τον άνθρωπο, χωρίς να γίνεται διάκριση λόγω χρώματος, φύλου ή ηλικίας. Και βέβαια, αν και από χιλιετίες γεννήθηκε στους ανθρώπους η ανώμαλη ευχαρίστηση να τρώνε πτώματα ζώων, είναι στην πρόσφατη εποχή που αυτή η συνήθεια αυξήθηκε τόσο πολύ σε συχνότητα και ποσότητα, αφού πριν ένα αιώνα οι άνθρωποι στα αναπτυγμένα κράτη έτρωγαν γύρω στα 5 κιλά κρέας το χρόνο ανά άτομο, ενώ τώρα τρώνε, σε κάποιες χώρες, μέχρι 100 και κακομεταχειρίζονται και σκοτώνουν ασύγκριτα περισσότερα ζώα από ποτέ. Και ενώ ως πριν λίγες δεκαετίες έδιναν στις αγελάδες, τα γουρούνια, τα κοτόπουλα και στα άλλα ζώα φυσικές τροφές, τα επιτρέπανε να είναι σε επαφή με τη φύση, να φροντίζουν τα μικρά τους, να διαθέτουν αρκετό χώρο και κάποια ελευθερία και γενικά η μόνη βαναυσότητα που έκαναν σ’ αυτά τα ζώα ήταν να τα σκοτώνουν, τα τελευταία χρόνια τα ζώα υφίστανται βάναυση κακομεταχείριση κατά τη διάρκεια ολόκληρης της ζωής τους, δεν έχουν καμιά ελευθερία, δεν μπορούν να τρέξουν, ούτε ακόμα να περπατήσουν, ούτε σχεδόν να κινηθούνε. Οι ζωές τους είναι ένα διαρκές βάσανο, και αυτό γίνεται για να μειωθεί το κόστος, χωρίς οι εκτροφείς και οι τελικοί καταναλωτές να τους ενδιαφέρει καθόλου ο βασανισμός των ζώων.
Έτσι αν και η ανθρωπότητα προόδευσε σε σχέση με το σεβασμό της αξιοπρέπεια του ανθρώπου, πισωγύρισε σε σχέση με το σεβασμό της αξιοπρέπεια των ζώων, για αυτό οι άγγελοι θεωρήσαμε ότι ήρθε η ώρα να δημιουργηθεί η Τάξη της Πλανόδιας Ιπποσύνης των Ζωών και εξαιτίας της δικής σας ιδιαίτερης ευαισθησίας, σας προτείνουμε να συμμετάσχετε σ’ αυτήν και να γίνετε η φωνή αυτών των άφωνων υπάρξεων, ελευθερωτής όσων είναι φυλακισμένα, καταφύγιο όσων καταδιώκονται, άσυλο των εγκαταλειμμένων, υπερασπιστής των ανυπεράσπιστων και προστάτης των απροστάτευτων.»
- Είναι μεγάλη τιμή για μένα, είπε ο Χουάν Ντράγκο, που ένας από τους πιο διάσημους συγγραφείς της ανθρωπότητας, ο συγγραφέας του Δον Κιχώτη από τη Μάντσα, του βιβλίου λογοτεχνίας που κυκλοφόρησε περισσότερο στον κόσμο, μου προτείνει να γίνω ο πρώτος πλανόδιος ιππότης των ζώων.
Παρότι όμως, όπως είπατε, αυξήθηκε η συνείδηση του ανθρώπου στο να σέβεται τους ομοίους του, ακόμα μένουν πολλά να γίνουν και σ’ αυτό τον τομέα, αφού ακόμα υπάρχουν άνθρωποι που διακρίνουν, καταδιώκουν, κακομεταχειρίζονται και κάνουν να υποφέρουν με χίλιους τρόπους άλλους ανθρώπους, άντρες, γυναίκες, παιδιά και γέρους, επειδή είναι φτωχοί, άλλης φυλής, από άλλη χώρα, έχουν άλλη θρησκεία η για κάποιο άλλο παρόμοιο λόγο, για αυτό σας ρωτώ: τι νόημα έχει ανάμεσα σε τόση εκμετάλλευση και κακομεταχείριση ανθρώπων από άλλους να ασχοληθώ ώστε αυτοί να αγαπήσουν, ή τουλάχιστον να σεβαστούν, τα ζώα; Δε θα ήταν καλύτερο να συνεχίσω στο μονοπάτι που χάραξε το πρόσωπο που δημιουργήσατε, του Δον Κιχώτη από τη Μάντσα, και που ήταν να προστατεύει τους ανθρώπους, και όταν αυτό το αντικείμενο θα επιτευχθεί πλήρως, τότε να αρχίσουμε την υπεράσπιση των ζώων; Έπειτα αν και πολύ με απασχολεί, ανησυχεί και στεναχωρεί οι καθημερινή σφαγή εκατομμυρίων ζώων που οι άνθρωποι πραγματοποιούν στον κόσμο, σκέφτομαι ότι παρόλα αυτά θα ήταν καλύτερο να συνέχιζα την προσπάθεια που ήδη άρχισε για να αυξηθεί η συνείδηση του σεβασμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και όταν το καταφέρουμε αυτό, να αρχίσουμε την προσπάθεια συνειδητοποίησης της ανάγκης σεβασμού της ζωής των ζώων.
- Να ξέρετε, είπε ο Θερβάντες, ότι πολλοί άνθρωποι που κατάντησαν να γίνουν δολοφόνοι, στη νεότητά τους ήταν σκληροί με τα ζώα, και αυτή η σκληρότητα τους έκανε αργότερα να γίνουν σκληροί και με τους ανθρώπους ως και να τους σκοτώσουν, και σίγουρα, όπως βλέπετε, η σκληρότητα δε διακρίνει πιο είναι το θύμα και δεδομένου του ότι στης κοινωνία όπου ζείτε, θεωρείται κακό και τιμωρείται το να βασανίζουν και να σκοτώνουν οι άνθρωποι άλλους ανθρώπους για να τους τρώνε ενώ θεωρείται ως και κανονικό οι άνθρωποι να προκαλούν βασανισμό στα ζώα και να τα σκοτώνουν για να φάνε τα πτώματά τους και αφού όπως σας είπα, η μια βαναυσότητα οδηγεί στην άλλη, οι άγγελοι θεώρησαν ότι ήρθε η ώρα να υπάρξει η πλανόδια ιπποσύνη για τα ζώα και για αυτό εσείς πρέπει να γίνετε ο πρώτος πλανόδιος ιππότης για να διδάξετε την αχίμσα, αφού γνωρίζετε ότι όσοι την εξασκούν δε βλάπτουν ούτε τους ανθρώπους ούτε τα ζώα.
- Η απάντησή σας, είπε ο Χουάν Ντράγκο, με καλύπτει πλήρως αλλά υπάρχει μια δυσκολία ακόμα και είναι ότι οι άνθρωποι είμαι ευαίσθητοι στα δικά τους παθήματα και δικαιώματα, αφού τους αφορούν άμεσα, και την αγάπη τους και τη συμπόνια τους τις περιορίζουν στα ανθρώπινα πλάσματα αλλά αρνούνται στα ζώα το δικαίωμα στη ζωή και είναι αναίσθητοι στον πόνο τους και δεν ξέρω πώς να καταφέρω να τους κάνω να τον αισθανθούν και να εφαρμόσουν την αχίμσα.
- Σίγουρα, απάντησε ο Θερβάντες, η αποστολή που σας αναθέτουμε είναι πιο δύσκολη από εκείνη που στον καιρό του ανέλαβε ο δον Κιχώτης από τη Μάντσα, αλλά να ξέρετε ότι για να νικήσετε τις δυσκολίες που μπορεί να σας παρουσιαστούν μπορείτε να βασίζεστε στη βοήθεια των αγγέλων, σε εκείνη των προσώπων που δημιούργησα στο Δον Κιχώτη και στη δική μου.
- Απ’ την άλλη μεριά, είπε ο Χουάν Ντράγκο, όπως ήμουν κλεισμένος στα βιβλία μου και μη συναναστρεφόμενος άτομα που δε με καταλάβαιναν ούτε εγώ τα καταλάβαινα, και μη έχοντας τη δύναμη της πειθούς και της ευγλωττίας που ένας πλανόδιος ιππότης πρέπει να κατέχει, αν και πολύ θα με γοήτευε να γίνω ο πρώτος πλανόδιος ιππότης για τα ζώα, για τους λόγους που μόλις σας ανέφερα δεν θεωρώ τον εαυτό μου κατάλληλο και άξιο για αυτή την αποστολή και περισσότερο για την ακόμα υψηλότερη, σημαντική και απαραίτητη για την ανθρωπότητα αποστολή, που είναι η ίδια να αισθανθεί και να εξασκήσει την αχίμσα.
- Πρέπει να σας πω, είπε ο Θερβάντες, ότι η ιδέα της δημιουργίας της πλανόδιας ιπποσύνης για τα ζώα και του να γίνετε εσείς ο πρώτος πλανόδιος ιππότης αυτών των πλασμάτων, ήταν του δικού σας Φύλακα Άγγελου. Αυτός σχεδίασε την αποστολή για εσάς την οποία αποδέχτηκαν οι άλλοι άγγελοι μετά από μακρές διαβουλεύσεις και μου ζήτησαν να μεσολαβήσω ανάμεσα στους άγγελους και εσάς και να σας προτείνω αυτό που σας πρότεινα, πράγμα που αποδέχτηκα με πολύ χαρά.
Σε σχέση με τα εμπόδια που μου αναφέρατε για να αποδεχτείτε την αποστολή, οι άγγελοι και εγώ ο ίδιος θα σας βοηθήσουμε για να λέτε αυτό που θα πρέπει να πείτε και να αποσιωπήσετε ότι πρέπει να μην πείτε. Στους ανθρώπους που θα συναντήσετε στη ζωή σας θα πρέπει να τους μιλήσετε για την αχίμσα, και αν σας καταλάβουν, να χαρείτε για αυτό που πετύχατε, αλλά αν δε σας καταλάβουν, θα πρέπει να είστε ανεκτικός και υπομονετικός, να αισθάνεστε συμπόνια για τα παθήματα όπου θα τους οδηγήσει η σκληρότητα της καρδιάς τους και να βλέπετε ότι ο Θεός πεθαίνει σ’ αυτούς. Αν κάνετε έτσι, όλα θα πάνε καλά και θα είστε ευτυχισμένος.
- Λάβετε υπόψη σας, συμπλήρωσε ο Δον Κιχώτης, ότι παρακινούμενος από το φλογερό μου πάθος να πολεμήσω κατά της αδικίας, οργίστηκα και χρησιμοποίησα τα πολεμικά μου όπλα, για αυτό απέτυχα στην επιθυμία μου να φτιάξω έναν κόσμο όπου θα υπήρχε αγάπη, μεγαλοψυχία και συνεργασία. Δέχτηκα χτυπήματα και με το σπαθί και το ακόντιό μου προκάλεσα πόνο σε διάφορους ανθρώπους. Εσείς να φέρετε αυτά τα όπλα μόνο σαν σύμβολο της μάχης, αλλά δεν πρέπει να είστε επιθετικός όπως ήμουν εγώ. Μην πέσετε στο λάθος όπου εγώ έπεσα.
- Θα λάβω υπόψη μου, απάντησε ο Χουάν Ντράγκο, τη συμβουλή σας που προέρχεται από την εμπειρία σας και σας ευχαριστώ για τη βοήθεια που μου προσφέρετε για τον αγώνα μου να υπερασπιστώ τα κακοποιημένα ζώα. Σας διαβεβαιώνω ότι θα ξέρω να συμπεριφερθώ σωστά.
- Τελικά, είπε ο Θερβάντες, σαν συμπέρασμα από όσα σας είπα, να ξέρετε ότι οι άγγελοι θεωρούν ότι εσείς συγκεντρώνετε τις απαραίτητες ικανότητες για να είστε ο πρώτος πλανόδιος ιππότης των ζώων και έτσι να εκπληρώσετε την αποστολή για την οποία ήρθατε στο κόσμο που είναι να σπείρετε την αχίμσα στις καρδιές των ανθρώπων.
- Είναι σπουδαίο για μένα, είπε ο Χουάν Ντράγκο, αυτό το προνόμιο που ούτε να το ονειρευτώ δε θα μπορούσα, και παρότι συνεχίζω να νομίζω ότι δεν συγκεντρώνω τις ικανότητες που προαπαιτεί μια τόσο υψηλή αποστολή, δε θα είμαι εγώ ο εξυπνότερος από τους αγγέλους για να θεωρήσω την κρίση μου ανώτερη από τη δική τους και αφού από όλους τους ανθρώπους που κατοικούν τη γη επέθεσαν το βλέμμα και τις ελπίδες τους σε μένα, θα ήταν βαρύ σφάλμα να αρνηθώ τη γενναιόδωρη τους πρόταση για την οποία σας λέω, ότι παρόλο που θεωρώ τον εαυτό μου ανάξιο και ανίκανο να την φέρω σε πέρας και με βαραίνει η μεγάλη ευθύνη που συνεπάγεται να είμαι πλανόδιος ιππότης για τα ζώα, ταυτόχρονα πολύ μα ενθουσιάζει η ιδέα να είμαι, και για αυτό, με μεγάλη χαρά αποδέχομαι αυτή την πρόταση και θα έχω πάντα στο νου μου τις υποδείξεις σας για να αποφέρει η αποστολή μου τα αποτελέσματα που οι άγγελοι περιμένουν από αυτήν.
Έτσι όπως ο Κιχώτης της Μάντσας άφησε τα διαβάσματά του και έφυγε από το Τοβόσο για να γίνει πλανόδιος ιππότης και να υπερασπιστεί, να συντρέξει και να προστατέψει άντρες και γυναίκες, παιδιά και γέρους που υποφέρανε από την αδικία, έτσι και εγώ θα ακολουθήσω το παράδειγμα του προσώπου που δημιουργήσατε και θα αφήσω τα διαβάσματά μου για να γίνω ο πρώτος πλανόδιος ιππότης των ζώων για να τα υπερασπιστώ, να τα συντρέξω και να τα προστατέψω από τη βαναυσότητα και την ασπλαχνία των ανθρώπων. Θα προστατέψω τις ζωές τους όπως κανένας ποτέ δεν τις προστάτεψε ούτε θα τις προστατέψει, θα γίνω ο Κιχώτης των Ζώων.
-Σας συγχαίρω, παρενέβη ο Θερβάντες, και χαιρόμαστε που αποδέχεστε την πρότασή μας αφού εκφράσατε τις λογικές σας ενστάσεις και αμφιβολίες.
Και το άλογο που καβαλούσε ο Δον Κιχώτης είπε στο Χουάν Ντράγκο:
«Και εμένα με δημιούργησε ο Θερβάντες, για όνομα μου έδωσε το «Ροθινάντε» και έλαβα μέρος στις περιπέτειες του Δον Κιχώτη. Είναι πολύ ευγενής η επιθυμία σας να προστατέψετε εμάς τα μαρτυρικά ζώα. Ποτέ πριν στον κόσμο δεν υπήρξε κανείς άνθρωπος που να αφιερώσει τη ζωή του για να μας προστατεύει όπως προτίθεστε να κάνετε εσείς, για αυτό με πολύ προθυμία θα σας βοηθήσω και δεν πρέπει να έχετε ενδοιασμούς να ανεβείτε στη ράχη μου και να με οδηγήσετε όπου χρειάζεστε, αφού να σας μεταφέρω με περπάτημα, τροχασμό ή καλπασμό δε μου προκαλεί καμιά προσπάθεια, κι αν έπρεπε να προσπαθήσω, να καλπάσω πολύ ώρα μέχρι να εξαντληθώ, θα το έκανα με μεγάλη χαρά, γιατί για μένα είναι μεγάλη ευχαρίστηση και προνόμιο και αισθάνομαι ευτυχισμένος να λάβω μέρος σ’ αυτή την εκστρατεία για την υπεράσπιση των αδερφών μου που δεν έχουν την τύχη που έχω εγώ να έχω καλή μεταχείριση, αλλά πολλά από αυτά πρώτα τα κρατάν φυλακισμένα και μετά τα πάνε σ’ ένα σφαγείο όπου βάζουν τέλος στις ζωές τους.»
Μετά πήρε το λόγο ο άνθρωπος που ήταν ανεβασμένος στο γάιδαρο και είπε στο Χουάν Ντράγκο:
«Ο Θερβάντες παρόμοια και μένα με δημιούργησε και μου έβαλε το όνομα ‘Σάντσο Πάνθα’. Με έκανε να είμαι ο ιπποκόμος του διάσημου Δον Κιχώτη από τη Μάντσα και επειδή ο Κιχώτης είναι το λογοτεχνικό έργο που περισσότερο από κάθε άλλο εκδόθηκε οι άθλοι μας, οι περιπέτειες και τα παθήματά μας είναι τα πιο γνωστά στον κόσμο.
Και εγώ παρόμοια σας ενθαρρύνω να γίνεται ο Δον Κιχώτης των ζώων και θα σας βοηθήσω να βρείτε έναν ιπποκόμο που θα σας υπηρετεί τόσο πιστά όσο και εγώ υπηρέτησα το διάσημο και άξιο Δον Κιχώτη από τη Μάντσα.»
Αφού είπε ο Σάντσο αυτά τα λόγια, το γαϊδούρι όπου καθόταν είπε:
«Και μένα παρόμοια με δημιούργησε ο Θερβάντες και πολύ χαίρομαι που διατίθεστε να γίνετε πλανόδιος ιππότης για τα ζώα. Εγώ θα πω σε όποιον θα είναι ο ιπποκόμος σας ότι πολύ με ικανοποιεί να καβαλήσει τη ράχη μου και με χαρά θα τον μεταφέρω όπου θα είναι ανάγκη.»
- Και αφού είστε σύμφωνος –είπε ο Θερβάντες- να γίνετε πλανόδιος ιππότης για τα ζώα, μόνο μένει να κάνουμε την ανακήρυξή σας.
- Και ποιος θα με ανακηρύξει ιππότη; -ρώτησε ο Χουάν Ντράγκο-.
- Όπως είναι λογικό, απάντησε ο Θερβάντες, αυτό αρμόζει σε ένα άλογο.
Και λέγοντας αυτό έστρεψε προς τον Ροθινάντε και του είπε:
«Φίλε άλογο που σας δημιούργησα, ζητώ να ανταποκριθείτε στην επιθυμία του Χουάν Ντράγκο και όλων εμάς και να προχωρήσετε στην ανακήρυξή του γιατί όπως όλοι γνωρίζουμε είναι ένας άνθρωπος που αισθάνεται τον πόνο σας σα να ήταν δικός του.»
Αυτά τα λόγια χαροποίησαν τον Ροθινάντε που συγκινημένος απευθύνθηκε σε όλα τα ζώα που ήταν συγκεντρωμένα εκεί και τα ρώτησε αν ήταν σύμφωνα να ονομάσουν τον Χουάν Ντράγκο πλανόδιο ιππότη για τα ζώα και αυτή η ερώτηση απαντήθηκε ομόφωνα με ένα μεγάλο ‘ναι!’. Ο Ροθινάντε, αφού άκουσε την ομόφωνη απάντηση, κατευθύνθηκε προς το Χουάν Ντράγκο και εξακολουθώντας να είναι συγκινημένος του είπε:
«Εγώ, ο Ροθινάντε, που όντας το άλογο του πιο διάσημου πλανόδιου ιππότη του κόσμου, του ευγενή ιδάλγου Δον Κιχώτη της Μάντσας, είμαι το πιο διάσημο άλογο του κόσμου, λαμβάνοντας υπόψη ότι ο ιππότης Χουάν Ντράγκο είναι ο άνθρωπος από όσους υπάρχουν που αγαπάει περισσότερο τα ζώα, ανταποκρινόμενος με μεγάλη ικανοποίηση στο αίτημα αυτού που με δημιούργησε, του δον Μιγκέλ δε Θερβάντες Σααβέδρα, και με την έγκριση όλων των ζώων, έχω το προνόμιο και την τιμή, στο όνομα όλων των αλόγων και των άλλων ζώων, επίσημα να ανακηρύξω και να ονομάσω το Χουάν Ντράγκο, Πλανόδιο Ιππότη των Ζώων. Οι ένδοξες σας περιπέτειες, άθλοι, προσπάθειες και αγώνες για να μας υπερασπιστείτε θα είναι τα πιο διάσημα στην Ιστορία της Ανθρωπότητας.»
Μόλις τελείωσε αυτή την επίσημη ανακήρυξη, ο Θερβάντες, ο δον Κιχώτης, ο Σάντσο Πάνθα και όλα τα ζώα συγχάρηκαν με χαρά, αγάπη και συγκίνηση το Χουάν Ντράγκο.
Μετά από αυτή την ευτυχισμένη στιγμή εξαφανίστηκε αυτή η σκηνή του ονείρου του Χουάν Ντράγκο και στη θέση της εμφανίστηκε ένα όμορφο τοπίο με πολλά λουλούδια από διάφορα χρώματα και ανάμεσα σε όλα πιο όμορφη βρισκόταν μια γοητευτική γυναίκα που η ομορφιά της ξεπερνούσε εκείνη των όμορφων λουλουδιών. Φορούσε ένα απλό άσπρο φόρεμα με μια πλατιά βιολετί ζώνη και γοητεύοντάς τον με το βλέμμα της, με γλυκιά φωνή του είπε:
«Και εγώ παρόμοια δημιουργήθηκα από τον ιδιοφυή Θερβάντες και για όνομα μου έβαλε ‘Δουλθινέα του Τοβόσου’. Ήμουν ο πλατωνικός έρωτας του δον Κιχώτη από τη Μάντσα. Πριν να αρχίσει τις μάχες του, σε εμένα έστρεφε τη σκέψη του. Στις αναμετρήσεις του, από εμένα αντλούσε θάρρος. Τις νίκες του σε εμένα τις αφιέρωνε, στις ήττες του σε μένα έβρισκε παρηγοριά.
Πολύ με ικανοποιεί η υπεράσπισή σας των πιο απροστάτευτων και ξεχασμένων, όπως είναι τα ζώα που υποφέρουν, που δε μπορούν να εκφράσουν τα πάθη τους με λόγια ούτε να καταφύγουν στους θεσμούς της Δικαιοσύνης για να υπερασπιστούν το δικαίωμά τους στη ζωή, για αυτό, και εγώ επίσης σας συγχαίρω που ανακηρυχθήκατε πλανόδιος ιππότης των ζώων και θα σας βοηθήσω να πείσετε τους ανθρώπους να εξασκούν την αχίμσα και έτσι να ξαναγυρίσει η Γη στη Χρυσή Εποχή και για να βρείτε μια Δουλθινέα ώστε τα ζώα που θα τους σώζετε τη ζωή να προστρέχουν για να εκφράσουν την ευγνωμοσύνη τους και οι άνθρωποι που βλάπτουν τα ζώα και που θα τους πείθετε να μην το κάνουν, να πηγαίνουν σε αυτήν υποτακτικοί και μετανιωμένοι για να τους ετοιμάσει για τη Χρυσή Εποχή. Σας εύχομαι κάθε καλή επιτυχία και τύχη.»
Αυτό το ειδυλλιακό όραμα εξαφανίστηκε από το όνειρο του Χουάν Ντράγκο και εμφανίστηκε ξανά ο Φύλακας Άγγελος που του είπε:
«Ήδη γνωρίζετε το σχέδιο που ετοιμάσαμε εμείς οι άγγελοι για εσάς και χαιρόμαστε που ευχαρίστως το αποδεχτήκατε.»
- Σας ευχαριστώ –είπε ο Χουάν Ντράγκο- για το σχέδιο που μου παρουσιάσατε και για την εμπιστοσύνη που μου δείξατε. Δεσμεύομαι να το εκτελέσω και για αυτό θα καταβάλω όλες μου τις δυνάμεις, τις ελπίδες και τις προσδοκίες μου. Με χαρά αποδέχτηκα να ονομαστώ πλανόδιος ιππότης των ζώων αλλά έγιναν όλα τόσο γρήγορα και απρόσμενα και πρέπει να σας πω ότι παρόλη τη χαρά μου και παρά τα ενθαρρυντικά λόγια του Θερβάντες και των προσώπων που αυτός δημιούργησε ακόμα αμφιβάλω αν μπορώ με επάρκεια να πραγματοποιήσω τη σημαντική μου αυτή αποστολή.
- Για να κάνετε καλά κάτι, του είπε ο Φύλακας Άγγελος, χρειάζεται η αγάπη που βγαίνει από την καρδιά και γνώση που είναι αποθηκευμένη στο μυαλό και που είναι καρπός της αγάπης και αφού εσείς είστε ο άνθρωπος στη Γη που αγαπάει περισσότερο τα ζώα και γνωρίζει και αισθάνεται καλύτερα τα βάσανά τους, είστε ο πιο κατάλληλος για να πραγματοποιήσετε αυτό το έργο.
- Με ικανοποιεί, είπε ο Χουάν Ντράγκο, να πραγματοποιήσω την αποστολή που μου προτείνετε. Το σχέδιό σας δεν είναι για μένα καμιά θυσία αλλά, το αντίθετο, η ιδέα να είμαι πλανόδιος ιππότης για τα ζώα με ενθουσιάζει και ποθώ να αρχίσω το γρηγορότερο δυνατό.
Σας υπενθυμίζω ότι αν δράσετε σωστά, είπε ο Φύλακας Άγγελος, όλα θα πάνε καλά, αλλά αν είστε ανυπόμονος και αδιάλλακτος και αισθάνεστε μίσος αντί για συμπόνια θα υποφέρετε, και αν επιμένετε στα λάθη σας, ακόμα περισσότερα βάσανα θα περάσετε, και αν φτάσετε στο τέλος της ζωής σας χωρίς να διορθωθείτε, θα έχει αποτύχει το σχέδιό μας.
- Μη φοβάστε και εγώ θα δράσω σωστά κάθε στιγμή, είπε ο Χουάν Ντράγκο.
- Μέχρι τώρα δε σας το είπαμε, είπε ο Φύλακας Άγγελος, αλλά σαν πλανόδιος ιππότης των ζώων θα γνωρίσετε και κάποιες κακουχίες.
Και αφού σας τα είπα όλα πρέπει να φύγω, μόνο ακόμα να σας πω ότι κάθε στιγμή πρέπει να θυμάστε αυτό που πρέπει να μάθετε σ’ αυτή τη ζωή. Η ειρήνη του Κυρίου να σας συνοδεύει.
Και με την αποχώρηση του Φύλακα Άγγελου τελείωσε το όνειρο που έκανε να αλλάξει η ζωή του προσώπου μας που κοιμήθηκε ο Χουάν Ντράγκο και ξύπνησε
ο Κιχώτης των Ζώων.